opisuje rodzinę powierzchni wektorowych pola \( \vec F=\left(P,\,Q,\,R \right) \) (zob. moduł Skalarne quasiliniowe równanie cząstkowe ) lub, innymi słowy, rodzinę powierzchni gładkich, do których pole \( \vec F \) jest styczne w każdym punkcie. Powierzchnie te są utkane z krzywych całkowych stowarzyszonego z równaniem układu dynamicznego
Konkretna powierzchnia będzie zadana w sposób jednoznaczny, jeżeli wskazana będzie gładka krzywa przestrzenna, w całości należąca do tej powierzchni. Ponieważ krzywa w \( R^3 \) jest miejscem geometrycznym przecięcia się pary powierzchni, można ją zadać podając parę równań
opisujących te krzywą. Procedura znalezienia powierzchni całkowej pola \( \vec F \), przechodzacej przez krzywą zadaną układem ( 3 ), polega na wspólnym rozwiązaniu układu
Techniczne znalezienie powierzchni, przechodzącej przez linię zadaną równaniami, polega na wykluczeniu współrzędnych \( (x,\,y,\,z) \) z układu ( 4 ),( 5 ). Daje to w efekcie funkcję, wiążącą stałe \( C_1 \) i \( C_2 \).
Z drugiego i trzeciego równania otrzymujemy \( x^2=C_2 \). Z pierwszego i czwartego równania otrzymujemy równość \( x^2=C_1 \). Będą one spełnione jednocześnie gdy \( C_1=C_2 \). I to jest właśnie równanie poszukiwanej powierzchni, które, w postaci jawnej, przybiera postać
\( z=\frac{x^2}{y}. \)
3. Przekonujemy się, że przy \( y=1 \) powyższy wzór przekształca się w warunek \( z=x^2 \), zatem znaleziona powierzchnia rzeczywiscie przechodzi przez linię \( \,\,y=1, \quad z={x^2} \).
Spełnienie równania wyjściowego przez dowolną funkcję postaci \( z=\Phi(x^2/y), \) jest równie proste do pokazania:
Powyższy przykład pokazuje w jaki sposób można źle postawić warunki brzegowe. W dobrze postawionym zagadnieniu brzegowym żadna z funkcji układu ( 3 )nie może się pokrywać z charakterystyką.
Zaloguj się/Zarejestruj w OPEN AGH e-podręczniki
Przypominanie hasła
Moduł został dodany
Dziękujemy za rejestrację!
Na wskazany w rejestracji adres został wysłany e-mail z linkiem aktywacyjnym.